Մարդկանց մի տեսակ կա, որոնց մոտ, սիրտը ցավելու փոխարեն, փորն է ցավում: Այդպիսիք, եթե որևէ բան ձեռնարկում են, ուրեմն մի փորացավ ունեն: Վիզուալ շատ դժվար է սրտացավներին տարբերել փորացավ ունեցողներից, բայց և այնպես, խելացի և կյանք տեսած մարդիկ կարողանում են դա անել: Քաղաքական գործիչները ևս բացառություն չեն, և եթե կարճ ձևակերպեմ, ապա երկրի համար սրտացավ գործիչների համար հենց երկրի շահն է կարևորագույնը: Սակայն փորացավ ունեցողներին բացառապես իրենց անձնական շահն է հետաքրքրում: Նույնիսկ երկրի համար օրհասական պահերին իրենց փորացավը անձնական շահն է: Ամեն ինչ սև-սպիտակով չներկելու համար պետք է ասեմ, որ կան նաև սրտացավ մարդիկ, որոնք և՛ փորացավ ունեն, և՛ համադրում են երկրի ու իրենց անձնական շահերը: Երբեմն լինում է, որ սիրտը ցավելիս, փորացավի էֆեկտներ էլ են լինում, բժիշկ ընկերներս կհաստատեն: Հակառակն էլ է պատահում, փորացավից սրտին է խփում: Փորացավեր լինում են նաև գազերի պատճառով, այդ դեպքում լավ հոտառություն ունենալու դեպքում կարելի է բացահայտել փորացավ ունեցողներին: Հիմա շատ չծավալվեմ, միայն ավելացնեմ, որ այս գրառումն անելիս որևէ փորացավ չեմ ունեցել:
Արամ Աբաջյան